KÖŞE TAŞI REHA İLHAN




GİTTİĞİM YERE KENDİMİ DE GÖTÜRÜRÜM


İnanılmaz değil mi?
Ben bir çok insanın yapamadığını yapabiliyorum.
Gittiğim yere kendimi de götürüyorum.
Karanlığın orasında bir kırmızı ,
Kırmızıların arasında bir beyaz,
Beyazlığın içinde sonsuz bir mavi olabiliyorum.
Yani neysem oyum.
Gittiğim yer,
Bulunduğum ortam,
Aralarına karıştığım insanlar beni ben olmaktan alıkoyamıyor.
Ben gittiğim her yere kendim olarak gidiyorum.
Farklılığım kadar benzerliklerimi de yaşıyorum onlarla...
Değişimin öncüsü de , güzelliğin devamı da olabiliyorum.
Hayatın bir parçası ve paylaşanıyım.
Küçük bir sorun dışında ben olmak ,ben olarak yaşamak hem çok kolay hem de huzur veriyor.
Sadece küçük bir sorun ...
Karanlık ,kırmızı ve beyazlar farklı renk konusunda henüz hazır değiller.
Büyük çoğunluğu böyle.
Hazır değiller.
Herkes kendileri gibi olsun istiyorlar.
Kendileri gibi giyinsin.
Onlar gibi konuşsun.
Şarkı söylemesin.
Konuşmasın.
Hatta gülmesin.
Farklıysa sadece sussun..
Kadın olarak sussun.
Kırmızı olarak,beyaz ve mavi olarak sussun.

Ben gittiğim yere kendimi de götürüyorum.
Düşünen,konuşan,gülen ,renkleri olan ben, nereye gidersem gideyim benimle..
Kendimle barışık ve huzurluyum...
Zamanın akışında, renklerimin canlılığında ,kendim olmayı başardım.
Siz de başarabilirsiniz.
Hiç zor değil.
Sadece kendiniz olun ve gittiğiniz her yere kendinizi de götürün.
Hepsi bu..