KÖŞETAŞI REHA İLHAN
GÜNAYDIN ÖĞRETMENİM!
Biliyorum yorgunsun.
Annem söyledi ,her şey bu yıl daha zor olacakmış.
Daha zor ve yorucu bir yolculuk yapacakmışsın okula gelirken.
Evine dönerken kalabalık ve kirli otobüslerde ayakta duracakmışsın.
Babam anlattı geçen akşam.
Her şeyin fiyatı artarken öğretmenlerin maaşı artmıyormuş.
Biliyorum üzgünsün.
Gözlerinden anlıyorum.
Pırıltılı ışıklar saçan gözlerin sanki bu kez daha sönük.
Biliyorum mutsuzsun.
Kitap diye dağıtılan şeyin sayfalarını çevirirken yakalıyorum kızgınlığını.
Biliyorum umutsuzsun.
Her gün yeni bir değişiklik yapıyorlar okullarda.
Derslerde.
Eğitimde.
Ne isterlerse yaparlarmış.
Ne isterlerse yapıyorlarmış.
Biliyorum sessizsin.
Ne dense herkes sessiz öğretmenim .
Bu gün okula gelirken hep seni düşündüm.
Gözlerinden içime akacak ışığı.
Yüreğime akacak sıcaklığı düşündüm.
Bak öğretmenim..Gözlerime bak.
Işığa , bilgiye ve sevgiye açık gözlerim.
Yüreğim sıcaklığını arıyor…
Bana gerçeği anlat öğretmenim..
Bana sevdiğim insanı anlat.
Bizi biz yapan.İnsan Yapan.Başı dik ,onurlu bir ulus olmamızı sağlayan insanı anlat.
Kanun gücü engel olmasın bu sevgiye.
Bizim , O’nu seven yüreğimiz , O’ nu anlayan aklımız var.
Bizi bir arada tutan en büyük güç O’na olan sevgimiz.
Biliyorum O bizi çok sevdi.
Biliyorum O’nun için biz her şeydik.
Bana O’nu anlat öğretmenim…
Bana Atatürk’ü anlat.
