KÖŞE TAŞI REHA İLHAN
O BİZİ ÇOK SEVDİ…

Ben de çocuktum…
Öksüzdüm..
Tarlada karga kovalardım …Çocuktum..
Ben de öğrenciydim…Okula gittim.
Tahta sıralarda oturdum bende.
Benim de öğretmenim vardı.
Adaşım…Sevgiyi , saygıyı , öğrenmeyi , öğretmeyi öğretti bana.
Ben de gençtim..Deli kanlar dolanırdı damarlarımda..
İnsanı sevdim..Yurdumu sevdim…Sevgiyle büyüdüm acımasız savaşların cephesinde.
Bilimin aydınlığında güçlendim.Aklım , sevgim kadardı.
Özgürlük için savaştım.
Bağımsızlık için.
Hayatın en büyük gerçeğinin bilim olduğunu anladım.
İstedim ki sizler de sadece bu gerçeğin ışığında , temiz ve güçlü olun.
Bilimin ışığında yürüyün.
İstedim ki özgür , bağımsız ve güçlü olun.
Birilerine boyun eğmeyin.Asla kul olmayın.
Hep ışığın yanında olun ve bilginin gücü ile sevin.
Ben de yaşadım zorluklarını bu acımasız savaşın.
Aydınlığın karanlığa karşı verdiği savaşın her anını ben de yaşadım.
Ben de insandım….
Öldüm…
Size özgür olmayı öğütledim.
Size bağımsızlığı…
Size sevgiyi öğrettim.
Tek yaptığım buydu…
Sizi çok sevdim…