KÖŞE TAŞI REHA İLHAN
BEN ÇOK ÖZLEDİM
Hangimizin zamanı var ki?
Haldır huldur koşuyoruz…Yetişeceğimiz yer de… varsa öbür dünya…
Yoksa da canımız sağ olsun…
Koştuğumuzla kalsak önemi yok , ama öyle değil…
Nasıl olsa öbür dünya var sanrısı ile koşarken bu dünya ile ilgimizi kesiyoruz bu kötü.
Kendi hayatımızı yaşamıyor olsak neyse diyeceğim ama sevdiklerimiz ve bizi sevenlerin de hayatını eksiltiyoruz. İşte bu daha da kötü.
Sevdiğim bir fıkra vardır, Yahudi fıkrası…
Severim Yahudileri…zeki ve çalışkan insanlardır.
Hatırlamazsınız bile…Suriye,Mısır,Irak filan…hatta bütün Araplar bir oldu da saldırdılar dı İsrail’e….
Hepsi birden rezil oldular Dünya’ya…
Bu günler de sahte saldırı uyanıkları var…prim yapmaya çalışıyorlar…Ne zaman halkın desteği %20 ‘nin altına inse İsrail’e saldıranlardan söz ediyorum.
Konumuz O değil…belki sonra…
En çok özlediğim şey…Akıl….
Akıllı insanlarla birlikte çay içmenin doyurucu tadını çok özledim.
Aklını yaşam felsefesinin önüne koyan ve akıl gücü ile yüreğinin sıcaklığını hisseden insanlarla deniz kenarında yürümeyi özledim…
Dağlara çıkmayı….
Hayatın karşımıza çıkardığı tüm zorlukları akıl gücü ile algılayıp ortak akıl ile çözen insanı özledim…
Hayatın aslında her şey olduğunu bilen ve paylaşmanın çoğaltıcı güzelliğine inanan insanlarla olmayı özledim.
Kıvrım kıvrım yollarda doruklara tırmanmayı…
Her kıvrımın ardında yeni zorluklarla karşılaşmayı…
Her zorluğun aslında hayatın tadı olduğunu düşünmeyi.
Düşünmeyi….
Düşünen insanı özledim…
Bakırköy’de bir geniş bahçede….heykeli kaldı….
Bilginin….Bilgiye olan ilginin esas olduğu günleri özledim…
Bir Üniversite binasının ön yüzünde yazılı olarak kaldı…
Oysa hayatta en gerçek yol gösterici bilgi ve bilim di.
Ulemanın insafına kaldı….
Bilge insanı….bildiği tek şeyin hiç bir şey bilmediği gerçeği olduğunu bilen insanı özledim…
Özledim işte …Ne bileyim….?
Çok ta olmadı oysa….
7 yıl mı oldu ne?...
Nasıl da hızla yok oldu bilgi….akıl….insan yüreğinin sıcağı…
Özledim ….sizi bilmem ama ben çok özledim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder